Ανάλυση του κλογικού αποτελέσματος 6ης Μαΐου 2012

Εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος της 6ης Μαΐου 2012. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια πρώτη ψύχραιμη εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, γιατί μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει καμιά. Το πρώτο εύκολο συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουμε είναι ότι ο δικομματισμός δέχθηκε τη χαριστική βολή εξαιτίας της πολιτικής του μνημονίου την οποία ακολούθησε. Δεν έφταιγε η φάτσα του Παπανδρέου αλλά η πολιτική του. Η ίδια φάτσα που είχε νικήσει τον Βενιζέλο και τη ΝΔ του Καραμανλή με άνεση, όταν άλλαξε πολιτική και προσχώρησε στην πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη δεξιά πολιτική παγκοσμίως κατέρρευσε και δεν θα εκλεγόταν ούτε βουλευτής. Ειρήσθω εν παρόδω, αν είναι στοιχειωδώς έντιμος και ξέρει να δίνει μηνύματα πρέπει να παραιτηθεί και από τη βουλευτική έδρα που κατέλαβε χωρίς σταυρό γιατί με σταυρό δεν εκλεγόταν. Ήταν μια μικρή νοθεία της βούλησης των πολιτών η εκλογή του. Δεν φταίει ούτε η φάτσα του Σαμαρά γιατί με την ίδια φάτσα αλλά με διαφορετική πολιτική είχε ένα κόμμα ως 5 μήνες πριν από τις εκλογές στο 33% και μέσα σε λίγους μήνες κατέρρευσε στο 19% . Αν είχε επιμείνει στις εκλογές της 4ης Δεκεμβρίου θα είχε εκλεγεί τότε πρωθυπουργός και θα είχε καταρρεύσει στο ένα εξάμηνο. Δηλαδή τον Ιούνιο θα κάναμε εκλογές και θα έπαιρνε 19% ή λιγότερο. Αν καθυστερούσε και πήγαινε σε εκλογές το φθινόπωρο θα έπαιρνε μονοψήφιο. Είναι η πολιτική που ακολουθούν αυτή που καταστρέφει το πολιτικό σύστημα για να διασωθούν οι ξένες τράπεζες. Αντίπαλος των πολιτικών κομμάτων είναι οι τράπεζες και είδος προς κατανάλωση από τις τράπεζες είναι οι πολιτικοί τους υπηρέτες. Τους χρησιμοποιούν σαν καύσιμη ύλη για να διατηρηθούν εκείνες στη ζωή. Και οι ελληνικές τράπεζες είναι μέρος του ευρωσυστήματος, αλλά μιλάμε κυρίως για τις μεγάλες ξένες τράπεζες. Ότι είπαμε για τον Σαμαρά ισχύει πολύ περισσότερο για τον Βενιζέλο. Δεν έχει σημασία ότι επί δύο χρόνια κρυβόταν πίσω από τον Παπανδρέου, φθειρόταν το ίδιο επειδή συμφωνούσε όπως φάνηκε από την περίπτωση της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη. Ο λαός δεν συγχωρεί όσους διαφωνούν μεν, αλλά δεν τολμούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών και νομίζουν ότι το λάθρα βιώσας είναι έξυπνη στάση σε περίοδο κρίσης. Το γεγονός ότι συνέχισε την ίδια ακριβώς πολιτική ήταν και η ταφόπλακα που μπήκε πάνω από την πολιτική του καρριέρα. Από τις δηλώσεις που έκανε μετά τις εκλογές και από την αμετροέπεια που έδειξε να βγεί πρώτος και να υποδείξει σε όλους τι πρέπει να κάνουν ήταν επίσης άστοχη και βιαστική κίνηση. Ήταν η στιγμή για να εξαφανιστεί κι εκείνος και όχι ώρα για να βγεί και να κάνει μαθήματα. Με τις δηλώσεις που έκαναν και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί του μνημονίου, δείχνουν ότι δεν έλαβαν το μήνυμα των πολιτών και δεν δέχονται ότι έκαναν λάθος. Επομένως δεν θα προσπαθήσουν να το διορθώσουν. Δεν θα προσπαθήσουν να αλλάξουν στρατόπεδο και αντί να υπηρετούν τα συμφέροντα των Ελλήνων και τα συμφέροντα του ελληνικού εθνικού κράτους ως όργανο κυριαρχίας των Ελλήνων πολιτών, προσπαθούν να εφαρμόσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει έναντι των ξένων δυνάμεων κατοχής της χώρας μας και να υποτιμήσουν τον ιδιωτικό και δημόσιο πλούτο των Ελλήνων. Εφόσον δεν αλλάξουν στρατόπεδο, προορίζονται να δουν σε επόμενη εκλογική αναμέτρηση τις δυνάμεις τους να συρρικνώνονται ακόμα περισσότερο γιατί δεν θα έχουν και το κράτος στην υπηρεσία του πελατειακού τους κόμματος και δεν θα μπορούν να βάζουν χέρι στο κρατικό ταμείο για να πληρώσουν τις εκλογικές τους εκστρατείες. Οι Έλληνες πολίτες κατάλαβαν στο τέλος πως λειτουργεί το εκλογικό σύστημα της νοθείας του αποτελέσματος και πέτυχαν οριακά να εμποδίσουν τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης του μνημονίου χωρίς να έχουν καμιά βοήθεια από τα αντιμνημονιακά κόμματα της Αριστεράς. Στο νήμα πρόλαβε ο Τσίπρας να πεί ότι εγώ δεν θα καταθέσω την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης αλλά θα προσπαθήσω να σχηματίσω κυβέρνηση αντιμνημονιακή ασφαλώς, και πήρε κυριολεκτικά πάνω από την κάλπη το 8% του εκλογικού σώματος. Αν δεν το είχε πεί το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Πιθανόν να ήταν τρίτο κόμμα ο Καμμένος που δεν το είπε εγκαίρως και δεν ήταν τόσο οργανωμένος όσο θα έπρεπε για να είναι πειστικός. Μόλις οι Έλληνες πολίτες κατάλαβαν ότι για να μην μπορούν να κυβερνήσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έπρεπε η ΝΔ να πέσει κάτω από το 20% και το ΠΑΣΟΚ κάτω από το 15% έδωσαν αυτό ακριβώς το εκλογικό αποτέλεσμα. Για σιγουριά άφησαν και τον ΛΑΟΣ εκτός Βουλής οπότε είναι σίγουρο ότι το κόμμα του μνημονίου (σε συσκευασία των τριών) δεν μπορεί να κυβερνήσει γιατί και τα τρία κόμματα μαζί έχουν 35%. Δεν υπάρχει κανένα υπόλοιπο που μπορούν να μαζέψουν γιατί οι πολίτες δεν τους άφησαν απολύτως τίποτα. Αν αυτό το καταλάβουν έστω και τώρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και αλλάξουν στρατόπεδο, μπορεί και να ζήσουν. Αν όμως χρησιμοποιήσουν τη νοθεία των 50 εδρών στο εκλογικό αποτέλεσμα εναντίον των Ελλήνων και υπέρ του μνημονίου των ξένων κατοχικών δυνάμεων, τότε απλώς θα το χάσουν κι αυτό είτε αλλάζοντας τον εκλογικό νόμο, είτε αναδεικνύοντας πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές ένα αντιμνημονιακό κόμμα. Δεν μπορεί να κοροϊδέψεις όλους τους πολίτες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι λοιπόν χάσιμο χρόνου να προσπαθήσει ο Σαμαράς να σχηματίσει κυβέρνηση σωτηρίας του μνημονίου, όπως και για τον κάτοχο της τρίτης εντολής τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο να προσπαθήσει να φτιάξει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας του μνημονίου. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα και δεν καταλαβαίνω πόσο έχουν τυφλωθεί και δεν το βλέπουν τόσο καθαρά όσο το είδαν το 60% των Ελλήνων πολιτών. Μας μένει τώρα η εντολή του Τσίπρα, ο ποίος ζήτησε την Τρίτη εντολή, αλλά πήρε τη δεύτερη γιατί οι πολίτες κυριολεκτικά πάνω από την κάλπη τον είδαν ταυτόχρονα ως ψήφο διαμαρτυρίας όσο και κυρίως ως μέσο για να τρομοκρατήσουν τους τρομοκράτες. Ως ψήφο διαμαρτυρίας τον έδειχναν και οι μετρήσεις με ένα ποσοστό περίπου 8 ή 9% και κυριολεκτικά πάνω από την κάλπη εξαιτίας της δήλωσης ότι εμείς δεν θα καταθέσουμε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης πήρε αυτό που πήρε. Αν μάλιστα δεν έλεγε ότι εμείς θέλουμε κυβέρνηση της Αριστεράς με το ΚΚΕ (το οποίο δεν θέλει και αυτοεξαιρείται με τον πιο έντονο τρόπο από την προσπάθεια άμυνας του λαού απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται) αλλά ότι θέλουμε αυτόνομη από τους ξένους ελληνική κυβέρνηση για να καταργήσουμε το μνημόνιο και να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας για λογαριασμό των Ελλήνων εργαζομένων θα μπορούσε και καλύτερα. Η θετική ψήφος ήταν από το πιο παραγωγικό κομμάτι των πολιτών και σε ηλικία και από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό κυρίως αλλά και στον δημόσιο τομέα. Η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης έρχεται από τους νέους, από τις ηλικίες 45 με 54 και από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Σε αντίθεση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το οποίο ψηφίστηκε κυρίως από τους ηλικιωμένους συνταξιούχους και από τους μισούς αγρότες οι οποίοι δεν έχουν καταστραφεί όπως τα αστικά κέντρα. Σε όλα τα αστικά κέντρα το ΠΑΣΟΚ είναι μονοψήφιο και αυτό είναι το ποσοστό που θα πάρει στις επόμενες εκλογές αν συνεχίσει μνημονιακά. Σε όλα τα αστικά κέντρα ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει 22% και όχι 17% και αυτό το 22% μπορεί να δώσει και αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές αν δεν διστάσουν, αν δεν κωλώσουν κι αν συσπειρώσουν όλους όσους έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά. Από την τεράστια δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν πάρει όλα τα κόμματα της αριστεράς παρά μόνον το ¼ των πολιτών που είναι αριστερόστροφοι. Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσπαθήσει να σχηματίσει αντιμνημονιακή κυβέρνηση της ευρύτερης κεντροαριστεράς έχοντας ακόμα και άτομα από το χώρο της συντηρητικής δεξιάς αλλά σε σταθερή αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Υπάρχουν εκτός Βουλής πολλά τέτοια άτομα. Κυρίως να προσπαθήσει να σχηματίσει πραγματική κυβέρνηση και όχι να κάνει μια προσπάθεια για τα μάτια του κόσμου με άτομα από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνον. Η δημοκρατική παράταξη δεν αποτελείται από στελέχη ενός κόμματος και μια κυβέρνηση οφείλει να εκφράζει όλους τους πολίτες και όχι μόνον αυτούς που ψήφισαν ένα κόμμα με 15 ή με 20%. Ο πρωθυπουργός είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και η κυβέρνηση είναι όλων των Ελλήνων και η Βουλή είναι όλων των Ελλήνων. Όταν έχεις το 60% του λαού σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση μπορείς να κυβερνήσεις αν έχεις και μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ακόμα και το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου ως πρωθυπουργός εξέφραζε το 65% του ελληνικού λαού τουλάχιστον και όχι μόνον το 48% που είχε πάρει στις κάλπες. Μνημονιακή κυβέρνηση ακόμα και με 155 έδρες δεν μπορεί να κυβερνήσει. Γιατί δεν έχει την υποστήριξη ούτε του 32% που πήρε στις κάλπες. Αντιμνημονιακή κυβέρνηση ακόμα και με 120 έδρες μπορεί να κυβερνήσει γιατί οι 50 έδρες είναι προϊόν νοθείας και στις κάλπες πήρε πάνω από 60%. Δεν ελπίζω ότι ο Τσίπρας έχει τις ατομικές ικανότητες που απαιτούνται για τέτοιους χειρισμούς με στρατηγική και τακτική αλάνθαστες. Γι αυτό και πρέπει αμέσως να φτιάξει διευθυντήριο δίπλα του αποτελούμενο από τους ανθρώπους της κεντροαριστεράς που έχουν ήδη εκλεγεί στο ψηφοδέλτιό του. Χωρίς άκρως δημοκρατική λειτουργία και πλήρη σεβασμό των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων που εκλέχτηκαν κατευθείαν από το λαό (και όχι οργάνων που είναι κατασκευασμένα σε γραφεία οργανώσεων του σωλήνα) δεν θα πάει μακριά. Και ασφαλώς πρέπει να ανοίξουν αμέσως οργανώσεις του νέου συνασπισμού που δημιουργείται όπου να καλέσουν όλους τους ψηφοφόρους να οργανωθούν δημοκρατικά και να συμμετέχουν αυτοί οι άνθρωποι στη λήψη των αποφάσεων. Αν συνεχίσουν να είναι συνασπισμός οργανώσεων του σωλήνα δεν μπορούν ούτε να κρατήσουν αυτή την εκλογική δύναμη, ούτε να την μετασχηματίσουν σε δύναμη αλλαγής και ανατροπής του μνημονίου. Ήδη η Ελλάδα ως εθνικό κράτος αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίσει πολύ σύντομα συστηματική επίθεση από το εξωτερικό εξαιτίας της απόφασης των Ελλήνων πολιτών να ανακτήσουν την κυριαρχία τους. Εάν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αποκρούσουν επιτυχώς αυτές τις θρασύτατες επιθέσεις των ξένων να τρομοκρατήσουν τους πολίτες που ψήφισαν αντιμνημονιακά και να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία το κράτος, έχουν ελπίδα ύπαρξης. Αλλιώς θα εκλείψουν πολύ σύντομα. Αν τα κόμματα της Αριστεράς πετύχουν να αποκρούσουν την τρομοκρατική επίθεση κι έχουν καθαρό μυαλό, θα υπηρετήσουν τους Έλληνες και το εθνικό κράτος και θα κυβερνήσουν με χαρακτηριστική άνεση. Το πρώτο λοιπόν είναι να σχηματιστεί μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό πολιτικό πρόσωπο από το αντιμνημονιακό μέτωπο της Αριστεράς. Μπορεί να είναι ο Τσίπρας ή ο Μανώλης Γλέζος, ή ο Γιάννης Δραγασάκης ή ο Κουβέλης. Μπορεί να είναι και εξωκοινοβουλευτικό πρόσωπο όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ή ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ή άλλος. Περιλαμβάνοντας και πρόσωπα από τον συντηρητικό χώρο ή του ΠΑΣΟΚ (πάντοτε όμως από το σταθερό αντιμνημονιακό μέτωπο) θα έχει το νομιμοποίηση να ζητήσει ψήφο ανοχής και από τη ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και ας αποφασίσει ελεύθερα το ΚΚΕ και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να μην ψηφίσουν σύμφωνα με τη θέληση των πολιτών στην κάλπη. Ασφαλώς αυτή θα είναι μια κυβέρνηση 6 μηνών με σκοπό να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, να κάνει δημοψήφισμα για το μνημόνιο να αναθεωρήσει το Σύνταγμα και να οργανώσει νέες εκλογές σε έξι μήνες. Δηλαδή η επόμενη κυβέρνηση και η επόμενη Βουλή θα εκτελέσουν την εντολή της κάλπης των Ελλήνων πολιτών να ανακτήσουν την κυριαρχία τους και να αναθεωρήσουν το Σύνταγμα σε δημοκρατική κατεύθυνση ώστε ποτέ ξανά να μην προσπαθήσει κανένας ξένος να κατακτήσει τη χώρα με κοινοβουλευτικό μανδύα. Και θα σου πώ αν θα επιζήσειθ και η Χρυσή Αυγή και το κόμμα του μνημονίου. Η δημοκρατία και η λαϊκή βούληση είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ανατροπή του μνημονίου. Πάμε τώρα στα εκλογικά αποτελέσματα: Στις προηγούμενες εκλογές η αντίθεση ήταν κυρίως δεξιά - αριστερά. Στη δεξιά περιλαμβάνουμε όλες τις πολιτικές εκφράσεις του συντηρητικού χώρου και στην αριστερά περιλαμβάνουμε και το ΠΑΣΟΚ όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Οι σοσιαλδημοκράτες παρά τη δεξιά τους στροφή, εξέφραζαν ένα μέρος της κοινωνικής Αριστεράς. Η Αριστερά ήταν στο παρελθόν πλειοψηφία στους πολίτες, αλλά δεν κατάφερνε ποτέ να κυβερνήσει παρά μόνον μέσω του ΠΑΣΟΚ. Η δεξιά κατάφερνε πάντοτε να κυβερνήσει με ποσοστά μικρότερα από το 50% του εκλογικού σώματος: 2004: Δεξιά: (ΝΔ+ΛΑΟΣ) = 47,55% Αριστρά: (ΠΑΣΟΚ+ΚΚΕ+ΣΥΡΙΖΑ+ΔΗΚΚΙ) = 50.50% 2007: Δεξιά: (ΝΔ+ΛΑΟΣ) = 45.64% Αριστερά: ΠΑΣΟΚ+ΚΚΕ+ΣΥΡΙΖΑ) = 51,29% 2009: Δεξιά: (ΝΔ+ΛΑΟΣ) = 39,10% Αριστερά: (ΠΑΣΟΚ+ΚΚΕ+ΣΥΡΙΖΑ+ΟΙΚ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ) = 58,59% Στις εκλογές του 2012 η κύρια αντίθεση δεν ήταν πλέον δεξιά – αριστερά, αλλά μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Αν αθροίσουμε τις ψήφους του αντιμνημονίου έχουμε 65% του εκλογικού σώματος. Αν αφαιρέσουμε τις ψήφους της Χρυσής Αυγής (πράγμα αυθαίρετο γιατί εκφράζει το θυμό της καταστρεφόμενης μεσαίας τάξης) πάλι μας μένει ένα ποσοστό 58% εναντίον του μνημονίου. Τα Τέσσερα κόμματα του μνημονίου (ΠΑΣΟΚ+ΝΔ+ΛΑΟΣ+ΔΗΣΥ) μαζί συγκεντρώνουν το 37,68% του εκλογικού σώματος. Τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ + ΠΑΣΟΚ) έχουν το 32% του εκλογικού σώματος. Αν προσπαθήσουμε αυθαίρετα να αποδώσουμε το ΠΑΣΟΚ στην Αριστερά και τους Ανεξάρτητους Έλληνες στη δεξιά, έχουμε πάλι πλειοψηφία της Αριστεράς με 54% και μειοψηφία της Δεξιάς με 34,59%. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει καμιά παραδοξότητα στο εκλογικό αποτέλεσμα. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αποφάσισε να προσχωρήσει στην πιο δεξιά πολιτική παγκοσμίως, στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό που επιβάλλεται βίαια από το κράτος επί των πολιτών προς όφελος των ξένων αγορών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά στην πρώτη ευκαιρία συνάντησε έναν βράχο απέναντί του, τον οποίο δεν μπόρεσε να ξεπεράσει. Για να επιβιώσει η πολιτική του μνημονίου μόνον για δύο χρόνια, κατανάλωσε, θυσίασε το ΠΑΣΟΚ και πάλι έμεινε μειοψηφία. Για να συνεχίσει δεν μπορεί να τηρεί τα δημοκρατικά προσχήματα και πρέπει να προχωρήσει σε αντιδημοκρατικές λύσεις. Σε ανοιχτή δικτατορία αλά Πινοσέτ. Αλλιώς πρέπει να εγκαταλειφθεί. Το ερώτημα είναι αν η ελληνική Αριστερά μπορεί να ξανακερδίσει το ΠΑΣΟΚ (όπως ελπίζουν τα συνδικάτα και μέρος του εκλογικού σώματος μεγάλης ηλικίας) ή αν είναι αμετάκλητη η μεταπήδησή του στη δεξιά, οπότε θα προκύψουν νέα σχήματα και νέα συνδικάτα που θα εκφράσουν τα συμφέροντα αυτών των πολιτών. Προς το παρόν ένα μεγάλο μέρος των παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προτίμησε να απέχει από τις κάλπες όπως μας δείχνει το άθροισμα των ποσοστών ΠΑΣΟΚ+ΚΚΕ+ΣΥΡΙΖΑ+ΔΗΜΑΡ+ΟΙΚ.ΠΡΑΣΙΝΟΙ) = 47,4% Χωρίς να περάσει στη δεξιά όπως μας δείχνουν το άθροισμα των ποσοστών της δεξιάς (ΝΔ+ΑΝΕΞ.ΕΛΛ+ΛΑΟΣ+ΔΗΣΥ) = 47% Ατυχώς για το ΠΑΣΟΚ η ηγεσία του Βαγγέλη Βενιζέλου προσανατολίζεται να παραμείνει κόμμα του μνημονίου με την προσπάθεια σχηματισμού «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων (ΝΔ+ΠΑΣΟΚ+ΔΗΜΑΡ) = 38,13% δηλαδή κόμμα μειοψηφίας στο λαό στην υπηρεσία των ξένων κατοχικών δυνάμεων με στόχο τη λεηλασία του ιδιωτικού και του δημόσιου πλούτου των Ελλήνων. Αυτή η προσπάθεια είναι προορισμένη να αποτύχει. Απλώς θα οδηγήσει εκτός Βουλής το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ήδη μονοψήφιο ποσοστό 8,5% στα αστικά κέντρα το οποίο θα γίνει πανελλαδικό μόλις χάσει το κράτος του πελατειακού κομματικού συστήματος. Με αυτή τη γραμμή θα βρεθεί εκτός Βουλής μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Η μόνη φωνή διαφωνίας στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν προς την ορθή κατεύθυνση δηλαδή προς την Αριστερά, αλλά του Ανδρέα Λοβέρδου υπέρ της συνεργασίας μόνο με τη ΝΔ δηλαδή δείχνουν ότι δεν έλαβαν το μήνυμα της ψήφου των Ελλήνων πολιτών. Αν οι εκλογές γίνουν σύντομα με το ισχύον εκλογικό σύστημα, κατά πάσα πιθανότητα θα μπούν στη Βουλή οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ – ΠΡΑΣΙΝΟΙ, οι οποίοι έμειναν εκτός Βουλής για μερικές δεκάδες ψήφων και το εκλογικό σώμα πάντοτε διορθώνει τέτοια «λάθη». Πιθανότατα θα μπεί στη Βουλή και ο ΛΑΟΣ, αφαιρώντας ένα πολύ μικρό μέρος των ψήφων της Χρυσής Αυγής. Το υπόλοιπο θα οδηγηθεί μάλλον στη ΝΔ γιατί ήταν μια ψήφος διαμαρτυρίας της μεσαίας τάξης και η Χρυσή Αυγή μπορεί να μείνει εκτός Βουλής αν η ΝΔ αλλάξει πολιτική και δεν θέλει να κατασπαράξει την κοινωνική δεξιά η οποία είναι υπαρκτή δύναμη. Με το ισχύον εκλογικό σύστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΔΗΜΑΡ θα συνεχίσουν να αντλούν ψήφους από τη μεγάλη δεξαμενή των αριστερόστροφων πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και μπορούν να πλησιάσουν μαζί με τους Οικολόγους – Πράσινους το 37% και να σχηματίσουν κυβέρνηση πλειοψηφίας γιατί στην κάλπη, οι αντιμνημονιακές ψήφοι είναι στο 65% ή κοντά στο 60% χωρίς τη Χρυσή Αυγή. Συνεπώς υπάρχει κοινωνική συναίνεση αντιμνημονιακής πολιτικής. Η «δημοκρατική παράταξη» μπορεί να σχηματιστεί εκ νέου, γύρω από άλλα κόμματα χωρίς το ΠΑΣΟΚ. Στο χώρο της δεξιάς αν παραμεριστούν οι προσωπικές αντιπαλότητες, μπορεί να σχηματιστεί ένας άλλος πόλος που να περιλάβει τον ΛΑΟΣ+ΔΗΣΥ+ΔΡΑΣΗ+Δημιουργία ξανά οι οποίοι θα εκπροσωπούνται στη Βουλή. Ακόμα και χωρίς τον ΛΑΟΣ μπορούν να μπούν οριακά στη Βουλή, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να σχηματίσουν έτσι αντί της δεξιάς πολυκατοικίας την συντηρητική παράταξη του 45% που μπορεί να κυβερνά ως ενιαίο κόμμα. Η συντηρητική παράταξη μπορεί να σχηματιστεί μόνον από τη ΝΔ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες μετά από τουλάχιστον δύο εκλογικές αναμετρήσεις και με πολιτική γραμμή την ανασύσταση του κυρίαρχου ελληνικού εθνικού κράτους. Ενάντια δηλαδή στην πολιτική της τρόϊκας και του διευθυντηρίου του άξονα ΜΕΡΚΟΖΙ. Δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε τέτοια ανοιχτομυαλιά στη δεξιά ούτε τέτοια ανοχή από την τρόϊκα η οποία απαιτεί πειθαρχημένα στρατιωτάκια έτοιμα να θυσιαστούν για να σωθούν οι τράπεζες με χρήματα των φορολογουμένων. Πάντως αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν τη θέληση του ελληνικού λαού σε όποιο κόμμα διαμορφώνει ελεύθερα επί ελληνικού εδάφους την πολιτική του γραμμή και δεν παίρνει εντολές από το εξωτερικό. Δυστυχώς και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τις σημερινές τους ηγεσίες παίρνουν εντολές από το εξωτερικό. Και υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι «πρωθυπουργοί» που θα πάρουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τις ξένες «πρεσβείες». Όπως στο παρελθόν.